!

nú var ég að ljúka við að skoða vínilsafnið vegna þess að í dag keypti ég formagnara í plötuspilarann. eða ég keypti formagnarann því ég var farin að sakna vínlana. engin er svikin af gömlu diskói og pönki og dóti allskonar. ég hélt nú að meira væri til að diskói en pönkið hafði vinninginn. einni plötu sakna ég mjög mikið og það er hvíta platan með fræbbblonum. þessi plata hefur verið í eigu systkyna minna í mjög mörg ár og ég hélt að ég hefði tekið hana með mér þegar að heiman fór. þau hafa ekki séð plötuna heldur í mörg ár. þetta finnst mér agalega erfitt, að vita til þessa gersima í höndum fólks sem kann ekki að fara með. til að vega upp þennan afar erfiða söknuð skoða ég og hlusta á talking heads og ninu hagen og dead kennidys og aðrar plötu með fræbbblonum eins og viltu nammi væna? það er nú meira meistarastykkið -ha?

en ekkert kemur í stað þeirra hvítu .

lífshlaup kattarins kisa

kisi fannst í ruslagámi uppi í árbæ og var þá stálpaður kettlingur með lungnabólgu, svangur og þvældur. bjargvætturinn laufey er (eða var allavega þá) starfsmaður kattholts svo leiðir kisa lágu eðlilega þangað. þar var hann fæddur og "klæddur" og geymdur í búri.

þegar ég sá mynd af honum á síðu kattholts var hann búin að vera þar í 9 mánuði og stóð til að senda hann "í sveitina" því engin vildi eiga hann. ég heimsótti hann til að sjá hvort um vörusvik væri að ræða, en ekki stóð á gæðum kvikindisins svo hann flutti á álftanes rúmlega 1 árs og er nú uþb 3 ára um þessar mundir. 

kisi var nefndur zorró í kattholti vegna skemmtilegrar litalegu í andliti. hér heima í höllinni hefur hann gengið undir allskonar nöfnum en svarar auðvitað engu nema kisi- kisikiskisisiisisisisisis og svo er hægt að blístra á hann. 

kisi hefur frá upphafi þurft að berjast fyrir tilveru sinni. fyrst við vosbúð, kulda og hungur, síðan beið hann halloka fyrir yngri og sætari frændum sínum og frænkum á hælinu og rétt slapp við ferðina í sveitina.

þegar heim kom tók við ærið verkefni - að verja sinn garð og runna. við höfum 4 sinnum hitt dýralæknin og hvæst á hann og urrað þó hún sé öll að vilja gerð við að gefa sýklalyf og binda um sár sem ljóti hefur veitt okkur. ljóti er óvinur númer eitt og býr í nálægri götu. húsbóndinn hans er ónefndur eigandi prentverksmiðju. kisi þarf að verjast fleirum en ljóta. pósturinn getur verið ansi ógnandi þegar lítill kisupúði hrekkur upp að værum blundi um leið og drasli er troðið inn um lúguna og endar á gólfinu með skelli. skelfingarógn læðist að um helgar og frídögum þegar simbi heimsækir afa sinn og ömmu hér hinumegin við götuna en það hefur ekki orðið vandamál úr því enþá því simbi er forvitin hundur og er oftast bundinn. kisi hefur með góðu innsæi getað undirbúið sig því hann þekkir bílinn sem simbi kemur í og getur þannig náð yfirsýn í vaskhúsglugganum. einnig hefur hann mælt út radíusinn sem simbi kemst í bandinu og nær oft að kvelja hundinn talsvert. samt er það nú þannig að afinn er ekki alltaf með sama reipið á simba - það er ekki alltaf jafn stutt eða jafnt langt. 

áhugamál kisa er að drepa og leika sér með dautt og hálfdautt fórnarlamb. stærsti fengurinn hingað til var hettumávur sem kisi litli setti undir rúmið okkar um miðja nótt. eins og myndirnar sýna er úrvalið af tegundum gott hér í sveitinni og margt skemmtilegt við að vera í fjörunni.  svona er daglegt líf kisa, eins og hjá flestum heimiliskisum, sofa - eta - leika sér - drepa - njóta lífsins - verja eigur sínar.

myndir þú vilja vera kisi?   

leti eða heiðarleiki?

þar sem maggs vinur er lasin og hnerrar svakalega, spunnust upp frásagnir af starfsmönnum sem tilkynna veikindi vegan ósennilegra kvilla. ég er sammála írisi og finnst verulega ólekkert að hnerra ofaní mat sem maður mallar fyrir aðra (og þiggur kaup fyrir) svo maggs litli tekur veikindaleyfi með hreina samvisku og hor í hendi. oftar sem einu sinni tók ég við tilkynningu starfsmanns um veikindi á ótilgreindri stofnun. starfsmaðurinn hafði ekki sofið nema 3 klukkutíma um nóttina og ætlaði að sofa til 10 og mæta svo  í stað þess að koma kl 8. besta tilkynningin sem ég hef heyrt um er þegar stúlka sagðist hafa hryggbrotnað en kæmi kannski daginn eftir !!! í mér kom upp heilbrigðisstarfsmannasjónarhornið og hló ofsalega, maður tjillar bara ekki með brotinn hrygg. þetta símtal átti sér stað fyrir um 15 árum og kemur alltaf reglulega í huga mér þegar vinnusiðferði fólks ber á góma (og stundum heimska) - það þarf ekki að fjölyrða neitt um það að stúlkunni var ekki trúað - en, mér datt í hug, bara í dag, kannski var stúlkan hryggbrotin? bara eins og skrifað eftir barböru kartlnd, á ljóðrænan máta?  hún var jú að vinna í bókabúð!?

 

ég hefi ákveðið að hafa vera helgar og frídaga bloggari. það fer doldill tími í þetta og eins og íris, á ég mjög erfitt með að finna heiti á pistla sem fara oft bara um víðan völl - hlátrasköll.

ekki slasast eftir 1. mai

algjörlega er ég sammála tukta og tollurum. við skurð og svæfinga hjúkkur og röntgentæknar eigum í sama stríði við okkar yfirkjamma. alveg sæmilegt kerfi er rifið niður og starfsfólki er gert að vinna við ógerlegar aðstæður, sem verður til þess að þetta "alveg sæmilega" kerfi verður sjúklingum hættulegt! 100 milljóna sparnaður er ýmist kynntur sem "niðurskurður á launum" eða "vinnuverndarsjónarmið " eða "hagræðing á þjónustu"  allt eftir því hvernig liggur á sviðastjórum. þeir vita ekki hverju á að svara þegar spurt er og líta út eins og asnar.

 skora á almenning að leita upplýsinga um málið - (kannski tek ég mig til að kryf málið hér á síðunni) ekki slasast eða veikjast mikið eftir 1. mai því við verðum öll hætt og það verður engin á skurðstofum LSH til að hjálpa ykkur. þetta er ekki djók!

að læra heima eða ekki læra heima

það eru 22 dagar þar til skólafélagar ætla að hittast og allir afar spenntir. menn keppast um að skrifa á blogg síðu apparatsins og rifja upp gamla brandara og þannig, ég hef skrifað oftast - ætli mér leiðist? nei - varla vekur það leiða að gantast við æskuvini sína .

um daginn var frétt á ruv um heimanám grunnskólabarna. einhver breti (held ég) vill hætta að leggja fyrir heimanám svo börnum finnist þau ekki ofhlaðin verkum þegar heim kemur og gefist þess vegna ekki upp og verði leið og þreytt og hætti að nenna í skólann og verði löt og vitlaus. eins var þessi hugmynd stutt með því að margir forráðamenn væru illa að sér í því tungumáli sem krakkinn ætti að venjast í skóla og gæti þess vegna ekki hjálpað til við heimanám. hér er einhver rótarvitleysa á ferð - hvenær á krakki að læra að læra heima? þegar forrðáðamenn fá tækifæri til að læra íslensku? eða þegar krakkinn fer í menntaskóla? eða þegar krakkinn leitar eftir því sjálfur að læra námstækni?  hverning á kennari að meta það hvort krakkinn kunni eitthvað eða sýni framför? verða þá fleiri próf til að taka status? þarf ekki að læra fyrir próf? á að læra fyrir próf í skólanum? hvernig á krakki að læra fyrir próf sem hefur aldrei tamið sér að leysa verkefni heima fyrir? hvaða fokk er þetta? það væri sko gaman að vita hvað kennurum finnst um svona gjörning. kannski koma kennarar á ríjúníon og geta sagt sína skoðun .

manni rænt á frídegi

frí í dag frá sjúkum og særðum. löng helgi er framundan og jafnvel stemmning fyrir labbitúr eða bílferð um helgina. það er aldrei að vita nema við finnum dínamít á víðavangi (fórum á þorbjörn síðustu helgi og rétt misstum af dínamít fundinum) drengurinn litli er farinn til útlanda og ekkert við að vera, engin til að skamma nema kannski að færa inn eitthvað.  

kannast einhver við að hafa heyrt í fréttum í morgun á ruv að manni hafi verið rænt í breiðholti í morgun? útvarpið var í gangi og það er sjens að mig hafi dreymt þetta  . kannski var hann bara rændur?

 

 

nýtt áhugamál

kannski ég bloggi líka - um eitthvað sem mér finnst mjög merkilegt en öðrum ekki . þetta er doldið fyndið fyrirbæri, svona blogg, eins og flestum sé ekki sama hvað aðrir eru að huxa í sínum kolli. samt er ég alltaf að skoða einhverjar síður hjá fólki sem ég þekki ekki neitt og ætti alveg að vera sama, eða þannig - manni er kannski ekki alveg sama múahahahah...  

drengurinn litli fer til london með skólanum á morgun að skoða listasöfn, þegar ég var í skóla fór ég í sædýrasafnið, niður í fjöru og þannig staði, í rútu og kom heim að kveldi. ég held að okkur hafi þótt svona ferðir skemmtilegar þar til kom að því að hreinsa kuðunga, skeljar og þannig drasl til að nota í einhver ömurleg hópverkefni sem urðu svo til sýnis fyrir einhverja . ég hef aldrei þolað hópvinnu.