það eru 3 dagar í endurfundi..

   og allir að fara á límingunum, líka þeir sem ætla ekki að koma. minn kæri vinur er með mér í anda við undirbúning og tekur þátt í öllum nauðsynlegum áhyggjum sem slík uppákoma hefur í för með sér. heimilisdýrin hafa líka áhyggjur. þau vita ekki hvort þau geti verið heima eða hvort nauðsynlegt sé að þau séu viðstödd svo allt fari vel fram. verst er að geta ekki verið þeim innan handa og róað þau og fullvissað þau um að allt verði nú í lagi og engar áhyggjur að hafa. þetta verður nú bara lítið fjölskylduboð með áhangendum. þau heima trúa mér ekki og vitna í gamlar myndir sem sýna endurfundamenn eins og þeir virkilega voru, og að þeirra mati, eins og þeir eru enþá innst við beinið. þeim finnst gestalistinn ógnvænlegur og fara eins lítið úr húsi og þau komast upp með. heimilisdýrin eru þannig að alltaf er best heima, þó við förum í stuttan göngutúr að morgni er alltaf góð tilfinning á leiðinni heim og best þegar inn kemur. kvíða fer að gæta um hádegi, en þá þarf að fara út í stuttan tíma hvernig sem viðrar, svo það gæti orðið erfitt ef þau að lokum afréðu að verða að heiman næstum allan laugardaginn. ég hef reynt að ræða þetta við þau en það er eins og að tala við sjálfan sig. þau virðast skilja og eru hin blíðustu þá stundina en þegar á hólminn er komið er eins og ekkert hafi áorkast. það er næstum ákveðið að þau fara á hótel um helgina, það er svo alltaf hægt að róa öldurnar næstu daga ef þeim líður illa þegar heim kemur. á meðan nýtur minn kæri vinur aðstoðar fagaðilla í seifhás, engar áhyggjur að hafa af honum, hann verður þar minnsta kosti í 2 vikur og kemur til baka eins og nýslegin.